Tijdens mijn bezoeken aan een van de vele hobbymarkten in Vlaanderen leerde ik de techniek van textielbeelden kennen. Een zeer vuile hobby maar o zo plezant om te doen.
Van uit het niets een beeld boetseren maar dan met textiel. Ik begon ooit met een pakket waarin een jasje, petje en klompjes aanwezig waren en met de bijpassende vloeistof die het textiel verhard. Ik probeerde en het lukte me maar ik was niet zo tevreden over het resultaat omdat iedereen dit kon namaken. Ik wou in het beeld iets van mezelf leggen. Het moet een ziel hebben, het beeld moet iets uitdragen. Ik maakte zelf het stramien uit ijzeren kapstokken, scheurde heel veel doeken en lakens. Kreeg via kennissen en vrienden heel wat kant en broderiestof en kon aan de slag. Naar aanleiding van een verjaardag, een feest of jubileum maakte ik een eigen beeld waarin ik probeerde een ziel te leggen. Achter het beeld zit telkens een verhaal. Daarbij gebruik ik steeds maar enkele kleuren die ik graag zie en hebben mijn beelden geen gezicht, enkel een hoofd. Heel veel beelden hebben al een weg gevonden naar de jarige en ik maak ze enkel op bestelling. |